Rodzaje badań

PN-EN 13823 – SBI – „Badania reakcji na ogień wyrobów budowlanych. Wyroby budowlane, z wyłączeniem podłogowych, poddane oddziaływaniu termicznemu pojedynczego płonącego przedmiotu”

W niniejszej Normie Europejskiej podano metodę badania stosowaną do ustalenia klasyfikacji w zakresie reakcji na ogień wyrobów budowlanych – z wyjątkiem posadzek – wymienionych w Tablicy 1 Decyzji WE 2000/147/WE – poddanych oddziaływaniu pojedynczego płonącego przedmiotu (SBI). Normę tę opracowano, aby określić, jak zachowują się w zakresie reakcji na ogień.

PN-EN ISO 11925-2:2020 – MAŁY PŁOMIEŃ „Badania reakcji na ogień. Zapalność wyrobów poddawanych bezpośredniemu działaniu płomienia. Część 2: Badania przy działaniu pojedynczego płomienia”

Metodę badania opracowano w celu umożliwienia określenia właściwości wyrobów w zakresie reakcji na ogień. Określono w niej badanie stosowane do oznaczania zapalności wyrobów poddanych bezpośredniemu działaniu małego płomienia, bez oddziaływania promieniowania cieplnego przy pionowej orientacji próbek.

PN-EN ISO 1716:2018-08 – KALORYMETR „Badanie reakcji na ogień wyrobów. Określanie ciepła spalania brutto (wartości kalorycznej).

Metodę opracowano w celu oceny materiałów pod kątem klas palności A1 i A2. Polega ona na umieszczeniu małej próbki materiału w środku bomby kalorymetrycznej i przeprowadzeniu całkowitego spalania w atmosferze czystego tlenu.

PN-EN ISO 1182:2020-12 PIEC RUROWY – „Badanie reakcji na ogień materiałów. Badanie niepalności”

Powyższa metoda badania dotyczy materiałów o budowie homogenicznej (np. wełna mineralna). W trakcie przeprowadzania próby, cylindryczną próbkę umieszcza się w środku rozgrzanego do 750OC pieca rurowego. Po umieszczeniu próby w piecu badana jest temperatura wnętrza próbki i wzrost temperatury pieca oraz czas i wystąpienie zapłonu badanego materiału.

PN-EN 60695-11-20:2015-08 [UL 94]

Badanie zagrożenia ogniowego. Metody badania płomieniem probierczym 50W lub 500W przy poziomym i pionowym ustawieniu próbki.

Powyższe metody zostały opracowane w celu oceny szybkości rozprzestrzeniania się płomienia przez materiały wykonane z tworzyw sztucznych. W tych badaniach określa się klasy: HB, V, 5V.

W większości świata stosuje się określenie UL-94 na te badania. Posiadanie określonych klas dla materiałów jest wymaganie w wielu branżach takich jak automotive, kolej, elektryka, elektronika.